Żniwa sępoleńskich policjantów. A kiedy dożynki i odznaczenia?

Zazwyczaj jest tak, że rolnik wie, jakim dysponuje areałem i jak akcentuje swoją produkcję. Jeśli ta wiedza nie jest dla niego tajemna, to i łatwo mu się odnieść do szacowania plonów. Niestety, w przypadku organów ścigania, które nie wiedzą, jaką powierzchnią uprawową dysponują „producenci” marihuany, żniwne rokowania nie mają sensu. Stąd też nie dziwi nagłe poderwanie stróżów prawa na wieść o przeogromnej plantacji narkotykowego zielska, niemal w samym sercu wielkiego miasta. Co ma jednak sępoleńska policja do rejonu nadzorowanego przez bydgoskich kolegów z Błonia? Okazuje się, że bardzo dużo, ponieważ to sępólnianie właśnie zostali żniwiarzami, a w konsekwencji starostami grożących im dożynek. Ta wieść spadła na nich jak grom z jasnego nieba. Natychmiast więc, czyli po dwóch miesiącach od hasła: „kto żyw do żniw”, w te pędy postawili na sztorc stępiałe kosy. I tak to ruszyły przygotowania do nieplanowanych żniw z niewyobrażalnym plonem.

A było to tak. W reakcji na donos 28 czerwca tuż po godzinie 8 sępoleńska policja rozpoczęła przeszukanie mieszkania Moniki G. w niedalekim Przepałkowie, w którym mieszka z Wojciechem K. W lodówce znaleziono 177,8 g ziela konopi. Zgodnie ze spisem rzeczy podpisanym przez policyjnego aspiranta sztabowego w miejscu przeszukania znaleziono dwie reklamówki i dwa woreczki z suszem zielono-brunatnym. Cztery punkty kończy zdanie: „Stan zgodny z dokumentacją fotograficzną”. Poniżej pojawia się piąta pozycja - telefon komórkowy. W tym miejscu więcej rzeczy nie zostało zajętych. Nie ma na to żadnego dokumentu.

Wojciech K., kierowca w jednej z bydgoskich firm, przyznał się na miejscu do posiadania zamrożonego zielono-brunatnego suszu. W związku z tym o godz. 9:55 została uruchomiona procedura sporządzania protokołu zatrzymania podejrzanego, które nastąpiło o godz. 10:30. Oficjalną przyczyną było posiadanie środków odurzających w postaci „marihuany” - czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii oraz obawa ukrycia się lub zacierania śladów przestępstwa. Protokół zakończono o godz. 10:40. O godz. 15:30 podkom. Leszek Śmigiel o powyższych czynnościach zawiadomił prokuratora Adama Andrejczuka z Tucholi.
Niestety, to nie cała chronologia zdarzeń związanych z zatrzymaniem Wojciecha K. Natychmiast po aresztowaniu do akcji wkroczyła partnerka podejrzanego Monika G. Szybka rozmowa z telefonu służbowego policjanta st. asp. Mariusza Chyrchela pomiędzy nią a Wojciechem K. nie pozostawiała złudzeń. Na rychłe odzyskanie wolności potrzeba 2 tysiące złotych. Rozmowa pomiędzy życiowymi partnerami odbyła się ok. godz. 11. Monika G. nie miała innego wyjścia. Odpaliła swój skuter i ruszyła do cioci z Sępólna, bo tylko ona mogła pomóc w odzyskaniu wolności przez partnera proszącego, by poruszyć niebo i ziemię. Irena F. natychmiast zrozumiała palącą potrzebę ulubionej Moniki. W obecności męża Stanisława odliczyła 20 banknotów. Okrągła suma wnet trafiła do rąk kontaktującego się z nią policjanta. Wcześniej jednak, tuż przed godz. 13, w rozmowie telefonicznej odbiorca gotówki ustalił, by spotkali się za 10 minut koniecznie przed parkingiem sępoleńskiej komendy. O godz. 13:10 Monika G. wysłała do policjanta SMS: „Jakby co, to czekam na parkingu przy komendzie.”  Wkrótce z nadjeżdżającego auta wysiadł starszy aspirant i razem udali się do budynku wydziału dochodzeniowego. Tam pieniądze zostały przeliczone i zgodnie z zapewnieniem na 99 procent miały sprawić, że zatrzymany Wojciech G. nazajutrz opuści areszt. – Policjant powiedział, że nie dostanę pokwitowania, ponieważ Wojtkowi zostały postawione zarzuty – opisuje okoliczności przekazania pieniędzy policji Monika G.
Z czasem okazało się jednak, że funkcjonuje dokument sporządzony przez sępoleńskich policmajstrów zwany „Protokółem tymczasowego zajęcia mienia ruchomego”. Sporządzono go w murach komendy o godz. 13:10. W przeznaczonej do tego rubryce nie uwzględniono jednak Moniki G., która pożyczone od cioci pieniądze dostarczyła policjantowi. Co ciekawe, autor przedziwnego zajęcia, podobnego do zwyczajnego skoku na kasę, zakończył czynności - uwaga... o godz. 10:25, czyli niemal trzy godziny przed odbiciem się do absurdalnego skoku. Takiej policji strach się bać!
Następnego dnia tucholski asesor Tomasz Krysiński ostatecznie postanowił o zabezpieczeniu majątkowym, zatem kwota pożyczona od Ireny F. trafiła na poczet przyszłych kosztów sądowych.

Procedury dochodzeniowe, uruchamiane przez policję, prokuraturę i sąd są często błyskawiczne i niezrozumiałe dla oskarżonych i ich otoczenia. Nie inaczej było w przypadku Wojciecha K. i Moniki G., która, jak podkreśla, została wprowadzona w błąd przez wspomnianego policjanta. Gdyby usłyszała jasno i od razu, że pieniądze nie uwolnią jej Wojtka, tylko chce je zagarnąć prokuratura, a po niej sąd, nigdy nie przekazywałaby ich na spotkaniu wywołanym w sposób bardzo podejrzany. Co innego, gdyby policjant, lub jak kto woli „policjant”, znalazł je w trakcie przeszukania miejsca zatrzymania podejrzanego lub jego kieszeni.
Po proteście Wojciecha K. z 10 lipca br. względem prokuratury w Tucholi najszybciej na świecie „zabezpieczającej” podstępnie pieniądze, ta, twórczością wspomnianego asesora, odpowiada, że to policjanci „dokonali tymczasowego zajęcia mienia ruchomego w postaci należących do Pana pieniędzy w kwocie 2.000 zł.” Sprawa nie byłaby nadzwyczajna, gdyby ów asesor, którym wysługuje się prokuratura, zwyczajnie nie kłamał. Przecież sępoleńscy policjanci i zapewne również prokuratura tych pieniędzy nie wyjmowali z kieszeni Wojciecha K. Mało tego, podczas zatrzymania policmajstry kazali podejrzanemu opróżnić wszystkie kieszenie. Takich stróżów prawa naprawdę strach się bać!
Oszukani przez fatalnych policjantów czują się małżonkowie Irena i Stanisław. F. W piśmie z dnia 19 lipca br. informują szefową usłużnego asesora Jolantę Cieślewicz, że 28 czerwca ok godz. 12:00 pożyczyli Monice G. 2 tys. zł celem poręczenia majątkowego w zamian za „wolną stopę” Wojciecha K. Niestety, wychodzi na to, że pieniądze powierzone specjalnemu sortowi stróżów prawa dla pani Ireny i jej męża prawem kaduka zwyczajnie przepadły. „Oświadczam, że kategorycznie nie zgadzam się z tym, chcę potwierdzenia wpłaty, gdyż to były moje pieniądze ciężko zapracowane przeze mnie i mojego męża. Żądam wyjaśnienia tej sprawy i wyjaśnienia, jak to się stało, że nie wydano potwierdzenia wpłacenia kwoty 2000 złotych moich pieniędzy przez Monikę G.” – pisze pokrzywdzona pani Irena.
Odpowiedzią na ostry ton pisma cioci Moniki G., adresatka ponownie posłużyła się asesorem. „W sprawie nie ma podstaw, aby ingerować w sferę cywilnoprawną związaną z ustną umową pożyczki pieniędzy w kwocie 2.000 zł, jaką zawarła Pani z Moniką G., oraz zadysponowaniem pieniędzy Wojciechowi K. W związku z powyższym organy procesowe nie mają również podstaw, aby potwierdzić Monice G. wpłatę wskazanej wyżej kwoty, ponieważ nie została ona u niej zajęta. Natomiast takie potwierdzenie otrzymał Wojciech K.”
Nie daj Boże przyszły prokurator, na koniec wyraża nadzieję, że pani Irena uzna sprawę za wyjaśnioną. Tak się jednak nie stało i obok Wojciecha K. małżonkowie Irena i Stanisław F. wnieśli do aktualnego dysponenta zagrabionych pieniędzy - Sądu Rejonowego w Tucholi - stosowne zażalenie. Odpowiedź pewnie w drodze.

Jako się rzekło, obfite plony konopi indyjskich na polu w pobliżu starej bydgoskiej oczyszczalni ścieków, nieopodal Lisiego Ogona stały się własnością sępoleńskiej policji zamiast koleżków z bydgoskich Błoni. Ale nie od razu. Organizacja żniw trwała aż do 14 sierpnia. Dopiero tego dnia policja łaskawie zjawiła się na polu z 3640 krzewami z marihuaną. Ile ich tam rosło przed heroiczną akcją tak zwanych stróżów prawa? Ilu panów Wojciechów pokusiło się na skorzystanie z darmowej „maryhy” rosnącej w ogólnie dostępnym miejscu? A kto to wie?
Po tej bulwersującej „akcji” tych wszystkich, w których objęciach jest to śledztwo, można postawić pytanie: co by było, gdyby Wojciech K. nie podpowiedział policjantom, gdzie rosną narkotyczne krzaczory? Czy wtedy kolejna wizytacja sępoleńskiej komendy przez komendanta wojewódzkiego zostałaby zaakcentowana brakiem osiągnięć w zwalczaniu narkomanii? A tak było wczesną wiosną tego roku.
Dożynki wieńczą żniwa i cały dorobek gospodarzy. Ten akurat nie był zbyt wielki, za to hałasu przy tym sporo. Ostatecznie dzięki Wojciechowi K. i donosicielowi zlikwidowano potężną ilość konopi o olbrzymiej wartości. Na 769,9 g zamrożonego zielska, nie suszu, jak podaje policja, wyselekcjonowano 177,8 g konopi niewłóknistych. Według skromnych wyliczeń z plonu zebranego przez policjantów można by uzyskać 173 kg suszonej marihuany. Przy założeniu, że za 1 gram trzeba zapłacić 30 zł, to wartość znacznie przekracza 5 milionów złotych! Obfite żniwa 173 tys. działek marihuany i huczne dożynki. Tylko dzięki komu?