Finał mistrzowskich warsztatów wokalnych. Czy będzie w Więcborku konkurs wokalistyki operowej?

Inicjatywa rodzeństwa Dobberów, by w ich rodzinnym Więcborku odbyły się warsztaty wokalne ułatwiające drogę do karier scenicznych, spotkała się ze sporym odzewem. Dzięki dofinansowaniu ze środków ministra kultury, dziedzictwa narodowego i sportu studenci oraz absolwenci uczelni muzycznych przez pięć dni zmagali się z trudną sztuką śpiewu operowego, jego techniką, interpretacją, a także dbałością o wyraz artystyczny. Dzięki drzwiom otwartym przed obliczem maestro Andrzeja Dobbera oraz wielce utalentowanego tenora Andrzeja Lamperta mogła stanąć grupka śpiewających dzieci z Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury w Więcborku. 

Zadowolenia z przebiegu warsztatów nie kryła ich główna organizatorka Brygida Dobber-Sienkiewicz, która z mężem Andrzejem Sienkiewiczem czuwała nad ich przebiegiem. 

– Dla mnie było to bardzo trudne doświadczenie. Okazało się jednak, że strach ma wielkie oczy – powiedział podczas niedzielnego koncertu finałowego Andrzej Lampert. Jego słowa były najkrótszym z możliwych podsumowaniem tego bezprecedensowego wydarzenia. Bo oto okazało się, że prostymi środkami, wspartymi ogromnym talentem i wielkim doświadczeniem prowadzących, można prowadzić edukację muzyczną na najwyższym poziomie. Andrzej Lampert nie krył wzruszenia, podkreślając, że tydzień spędzony w więcborskim środowisku uzmysłowił mu, czym naprawdę jest wolność. 

– Chciałbym bardzo podziękować rodzinie Dobberów za zaufanie, za ugoszczenie nas tutaj [chodzi o żonę i czwórkę dzieci - przyp. red.], szczególnie Brygidzie Dobber za organizację. Panu Andrzejowi Sienkiewiczowi za opiekę i pomoc. Bardzo wyjątkowo chciałbym podziękować maestro Andrzejowi Dobberowi, człowiekowi głoszącemu prawdę. Pragnę podziękować także pani Soja-Tońskiej oraz burmistrzowi Waldemarowi Kuszewskiemu. Odnosząc się do słów o wolności... To dzięki ludziom, z którymi pracowałem, zrozumiałem, że żeby być wolnym, trzeba po prostu zaufać. Tak jak zapisane jest w Biblii - wypłynąć na głębię i zarzucić sieci. Czasami mówimy: ale przecież po co rzucać sieci, tam nic nie ma. Często brakuje nam tej wiary. Tutaj zobaczyłem osoby, które nauczyły mnie, że można wierzyć bezgranicznie. Za to dziękuję – powiedział maestro Andrzej Lampert. Okazało się tym samym, że warsztaty otaczał nie tylko najwyższy kunszt muzyczny, lecz także promienie duchowych przewartościowań. To piękny i budujący drogowskaz, wyznaczający bodaj prostą drogę do operowych karier niezmiernie utalentowanych i pracowitych uczestników.

Do kolejnych warsztatów zapewne rok. Czy przeistoczą się one w konkurs operowego śpiewu, zapisującego się z wolna złotymi zgłoskami w wielkim świecie wydarzeń muzycznych? 

FOTORELACJA