75 lat Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Sypniewie

Kiedy pola uprawne i łąki skuł lód i przykrył śnieg, mieszkańcy wsi, i nie tylko, zasiadali w szkolnych ławach, by po wielu latach niemieckiego barbarzyństwa zgłębiać wiedzę rolniczą związaną bezpośrednio z ludzką egzystencją. Tak było 75 lat temu. W 1947 roku sypniewski pałac przejęty przez Ministerstwo Rolnictwa - Wydział Oświaty Rolnictwa WRN w Bydgoszczy wkomponowany w najlepsze ziemie uprawne, stał się Dwuzimową Gminną Szkołą Rolniczą. Trzy lata później po przeniesieniu podobnych szkół spod Grudziądza i Chojnic powstały zręby Rolniczej Szkoły Praktyków Specjalistów Obrotu Ziemiopłodami. Po upływie kolejnych dwóch lat przemianowano ją na Roczną Podstawową Szkolę Rolniczą. W 1954 roku powstaje 4-letnie Technikum Rolnicze, by w 1957 roku stać się 5-letnim Technikum Rolniczym. 

W trudnym okresie dźwigania się Polski z potwornych zniszczeń wojennych dokonanych przez Niemców (nie zapominajmy o tym po wsze czasy), sypniewska szkoła kształci coraz większe rzesze młodych ludzi ze środowisk miejskich. Wysoki poziom edukacji oraz rozwijająca się nowoczesna baza dydaktyczna i gospodarcza sprawiają, że o Technikum Rolniczym w Sypniewie utrwala się nieprzypadkowa opinia - kuźnia talentów, kuźnia kadr. To efekt wytężonej pracy kadry pedagogicznej, dowodzonej przez światłych dyrektorów oraz całej plejady zdolnych i twórczych uczniów. Najświetniejszy okres dynamiki rozwoju szkoły, wsparty sporym nakładem finansowym, związany jest z latami 1963-1968. Wtedy to dokonano remontów kapitalnych pałacu-internatu, budynków mieszkalnych nauczycieli, stołówki oraz pracowni mechanizacji. W drugim etapie rozbudowy w latach 1968-1972 oddano do użytku m.in. główny budynek szkoły, internat dla 200 uczniów, mieszkania dla nauczycieli i pracowników, fermę trzody. Nowoczesna baza chlubi się dotąd m.in. pracowniami: mechanizacji rolnictwa, produkcji roślinnej i zwierzęcej, ekonomii, fizyki, matematyki, przysposobienia obronnego, języka polskiego, języków obcych, informatyki.

Przed trzema laty dyrektor Marian Basa, pełen pomysłów i oddany szkolnym ideałom, postawił na swoim. Od 15 listopada 2019 roku szkoła ma nowego patrona. Został nim uwieczniony na sztandarze szkoły ks. dr Szczepan Gracz. Patron urodzony w Sypniewie to przedwojenny lekarz weterynarii i działacz społeczny, będący chlubą dobrze zorganizowanej wsi i szkolnej społeczności.

Upalny jubileusz 75-lecia rozpoczął się uroczystą mszą św. sprawowaną przez ks. proboszcza Andrzeja Jasińskiego. W miejscowej świątyni przed ołtarzem i sztandarem szkoły zasiedli parlamentarzyści Iwona Kozłowska i Marcin Porzucek, przedstawiciele władz samorządowych powiatu sępoleńskiego,Więcborka, Sępólna, Kamienia i Sośna, nauczyciele, absolwenci i uczniowie. Główne uroczystości odbyły się w wystrojonej sali gimnastycznej. Towarzyszył im zespół chóralny prowadzony przez polonistkę Lucynę Małek. Refleksyjne, czołowe utwory na liście „piosenek z tekstem”, znakomicie wpisywały się w scenariusz niecodziennego wydarzenia. Ważnym akcentem były listy ministra rolnictwa Henryka Kowalczyka oraz biskupa pomocniczego Archidiecezji Gdańskiej, absolwenta tejże szkoły ks. bp. Wiesława Szlachetki,cenionego w Trójmieście bardzo wysoko.

Jubileusz był także okazją do wyróżnień i odznaczeń dla grona pedagogicznego oraz pracowników zasłużonej szkoły. Nagrodzeni odznaką honorową Zasłużony dla Rolnictwa nadawaną przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi zostali: Halina Zapalska, Magdalena Wnuk Lipińska, Lucyna Małek, Alina Lewicka, Marta Kumm, Teresa Tłok, Krzysztof Dropinski, Jan Myler. Medalami Komisji Edukacji Narodowej odznaczono Lucynę Małek i Urszulę Wasielewską.

W uroczystościach uczestniczyło wielu dyrektorów podobnych szkól rolniczych z całej Polski tworzących Sieć Szkół Rolniczych MRiRW. W wystąpieniu nie szczędzili słów podziwu dla kadry pedagogicznej, pracowników oraz dyrektora Mariana Basy, którego podrzucali dobrym słowem najwyżej jak można. Wiele ciepła płynęło także z ust poseł Iwony Kozłowskiej oraz posła Marcina Porzucka. Polityczna dwubiegunowość obojga parlamentarzystów tego dnia trafiła na wspólny tor, co podkreśliło tłustym drukiem rangę niezwykłego jubileuszu. 

Oddzielnym akcentem można, a nawet trzeba, spuentować zespołowe podziękowania władz samorządowych powiatu sępoleńskiego, tworzących go gmin, dyrektorów placówek oświatowych oraz BS w Więcborku. Głos burmistrza Więcborka Waldemara Kuszewskiego w pełni kreślił wspólne intencje poszczególnych samorządów. Po raz kolejny podkreślono, że wielce szacowna Jubilatka jest ich oczkiem w głowie. Od momentu poczęcia aż po niedzielne południe rozwój szkoły był bezpośrednio związany z troską głównie Więcborka, ale także Sępólna, Kamienia i Sośna. Niekoniecznie w wymierze materialnym, ale zawsze z dbałością o dobre imię na różnych etapach jej rozwoju. Historia pamięta, jak o tak zwanej krzywej wznoszącej tę szkołę ponad przeciętność, decydowano, a jakże, na rozmaitych egzekutywach, plenach, posiedzeniach, sesjach, konferencjach itd. Dzisiejszy czas na drodze do kolejnych wielkich jubileuszy, to już nie „sterowniki”. To przede wszystkim zwyczajna troska struktur państwowych, wsparta mozolną pracą grona pedagogicznego i kadry pracowników wspierających specjelistyczną edukację. O wkładzie pracy ministerstwa rolnictwa mówił z wdzięcznością dyrektor Marian Basa. Z uznaniem, ale także nie skrywaną dumą, odniósł się do nieszczędzonego trudu swoich poprzedników, którymi byli: Jan Kosała (1947-1951), Michał Burdzy (1951-1954), Zygmunt Zmyślony (1954-1963), Józef Kujawiak (1963-1991), Ksawery Niemczyk (1991-1997), Henryk Pawlina (1997-1999), Zenon Pawłowski (1999-2001), Krzysztof Manowski (2002-2004), Grzegorz Podolszyński – p.o., Andrzej Tondryk (2004-2005), Marian Basa (od 2005).

Jak słusznie zauważył dyrektor, za pięć lat kolejny jubileusz. Już dzisiaj odliczamy czas, kiedy to 80-lecie Alma Mater dla kilku tysięcy absolwentów ponownie zgromadzi najrozmaitszych gości skłaniających głowy przed szkolnym sztandarem. To w jego strukturę, barwę i dumę wpisane zostały dekady trwania i rozkwitu Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Sypniewie.