Anioł i Iskierki

Zgodnie z regulaminem nagrody przyznaje starosta sępoleński, ale są one opiniowane przez Społeczną Radę ds. Osób Niepełnosprawnych, której przewodniczącym jest Tomasz Siekierka. W tym roku wpłynął jeden wniosek o przyznanie nagrody „Krajeńskiego Anioła” i jeden wniosek o przyznanie nagrody „Krajeńskie Iskierki”. Wnioski złożyło Centrum Usług Społecznych w Więcborku oraz dyrektor Szkoły Podstawowej w Wąwelnie. Nagrodę „Krajeńska Iskierka”, którą zgodnie z regulaminem może otrzymać osoba indywidualna lub grupa wolontariuszy do 18. roku życia, za 2024 rok otrzymało Szkolne Koło Młodych Wolontariuszy „Mogę, więc pomagam” działające przy Szkole Podstawowej w Wąwelnie. 

– Tworzą je chętni uczniowie z klas IV-VIII. Koło powstało w 2015 roku. Liczy obecnie 30 wolontariuszy. Ich aktywność polega przede wszystkim na gotowości do pomocy potrzebującym. Wolontariusze angażują się w sprzątanie opuszczonych grobów i miejsc pamięci, organizowanie paczek dla kombatantów, pomoc dla Ukrainy, zbiórki darów, zbiórki karmy dla zwierząt – rekomendował przewodniczący Społecznej Rady Tomasz Siekierka. 

Nagroda „Krajeńskiego Anioła” dedykowana jest osobom dorosłym, które w szczególny sposób pomagają osobom niepełnosprawnym. W tym roku nagrodę za całokształt działalności otrzymała Joanna Nowakowska.

– Z wykształcenia jest terapeutą zajęciowym. Od 25 lat pracuje w Domu Pomocy Społecznej w Suchorączku. Animatorka, rzeczniczka praw osób z niepełnosprawnością, mentorka, wolontariuszka, doradczyni. Od kilkunastu lat współuczestniczy w życiu społecznym mieszkańców gminy Więcbork, poświęcając swój wolny czas na organizację rozmaitych inicjatyw i przedsięwzięć. Jest wodzirejem i animatorem kultury – powiedział o wyróżnionej Tomasz Siekierka. 

Joanna Nowakowska nie kryła łez wzruszenia podczas odbierania nagrody. – Jestem zaszczycona i szczęśliwa. Mam to szczęście, że kocham swoją pracę. Kocham to, co robię, i kocham tych ludzi. Praca z osobami niepełnosprawnymi i potrzebującymi nauczyła mnie wspaniałych rzeczy: pokory, skromności i umiejętności cieszenia się z małych codziennych rzeczy. Jeszcze raz dziękuję za to wyróżnienie – powiedziała nagrodzona.