Potrzeba matką wynalazków

Wspólnota mieszkaniowa Bydgoska 1 to 15 lokali mieszkalnych. Wspólnota nie korzysta z usług firmy zarządzającej  czy spółdzielni mieszkaniowej. Po prostu rządzi się sama. Efekt jest taki, że w zasadzie wszystkie potrzebne do normalnego funkcjonowania inwestycje zostały już wykonane. Wokół budynku wybudowano chodniki, posadzono kwiatki, a żywopłoty są równiutko przystrzyżone. Oczywiście w ostatnim czasie sen z powiek mieszkańców tego typu budynków spędzają galopujące ceny ciepła. Członkowie tej wspólnoty zamiast narzekać postanowili działać. Od września w swojej kotłowni palą owsem, a wcześniej palili ekogroszkiem. Zmiana paliwa nie wymagała żadnych inwestycji. Jest jeden warunek: musi to być piec z podajnikiem tłokowym. Piece z taką zwaną żmijką nie nadają się do tego typu opału. 

– Owies kupujemy u lokalnego rolnika. Cena w porównaniu do węgla jest bardzo atrakcyjna. Wartość opałowa jednej tony węgla to 1,2 tony owsa. W tej chwili na dobę spalamy 16 wiader owsa. Popiołu jest niewiele i ustawia się po niego kolejka. Mieszkańcy stosują go jako nawóz – mówi szefowa wspólnoty Sabina Lubińska.

Jest jeszcze jedna ważna rzecz. Nad kominem budynku przy Bydgoskiej 1 w ogóle nie widać żadnego dymu. 

Wszystko to powoduje, że mieszkańcy wspólnoty, a są to głównie osoby starsze, mają zapewniony komfort cieplny i przede wszystkim za rozsądną cenę. 

Zawsze w takich przypadkach w grę wchodzą moralne dylematy. Palenie zbożem jest źle odbierane przez część społeczeństwa. Czy produkcja alkoholu ze zboża, który zabija tysiące osób i jest przyczyną wielu nieszczęść, jest etyczna? Gdyby to było żyto czy pszenica, to co innego. Niemniej, owies jest paliwem odnawialnym, które jest dostępne na miejscu. Nie trzeba go sprowadzać z Australii czy Indonezji.