Kategoria: Historia

Na początku kwietnia minie 50. rocznica tragicznego wypadku na północnym stoku Policy w Paśmie Babiogórskim, na terenie Zawoi, gdzie rozbił się samolot pasażerski AN-24 Polskich Linii Lotniczych LOT. Na pokładzie znajdowało się 47 pasażerów i 6 członków załogi. Wszyscy zginęli. Za sterami maszyny siedział kpt. Czesław Doliński, doskonały pilot pochodzący z Sępólna. Do dzisiaj okoliczności jednej z największych katastrof lotniczych w PRL-u pozostają niewyjaśnione.

Zarys biografii ks. Alojzego Porzyńskiego, pierwszego powojennego proboszcza więcborskiej parafii

Za kilka dni Kamień Krajeński będzie obchodził swoje 660. urodziny. Miejscowość ta przechodziła wiele zmian na przestrzeni tych kilku wieków. Jej początków należy szukać w trzynastowiecznej osadzie Wawrzyszkowo, która stała się centrum dóbr arcybiskupa gnieźnieńskiego. Szybki rozwój osady przede wszystkim w zakresie handlu spowodował, iż abp Jarosław Skotnicki, herbu Bogoria nadał jej prawa miejskie. Ta historyczna chwila została uwieńczona dokumentem, który został wystawiony w Brześciu Kujawskim dnia 11 lutego 1359 r. Treść (skrócona) była następująca:

W 1981 roku na ekrany kin wszedł film Ucieczka do zwycięstwa. Akcja dramatu rozgrywa się w niemieckim obozie jenieckim, gdzie nazistowscy eksperci od propagandy organizują mecz piłki nożnej pomiędzy alianckimi więźniami a drużyną niemiecką. Inspiracją dla twórców filmu mógłby być mecz, który odbył się w obozie koncentracyjnym w Dachau, a w którym grał ks. Zygmunt Lewandowski - wikary z Kamienia.

Pewnego wtorku trafiłem przypadkiem na Sobottę. A w zasadzie na atlas anatomiczny Johannesa Sobotty, znakomitego niemieckiego anatoma. Atlas krył w sobie niespodziankę, która przypomniała mi o spisku producentów żarówek. Brzmi niedorzecznie? Już wyjaśniam, o co tutaj chodzi.

Ich pasją nie były tylko „wiełacipiedy” i „cziasy”, lecz również kobiety, zwłaszcza niemieckie, które – nawet, gdy mówiły po polsku – i tak w ich mniemaniu były Niemkami, bo ich radziecka logika uznawała wszystko, co znajdowało się u nas, na terenach przejętych, za niemieckie. W myśl tej zasady wszystko, co nadawało się do użytku wywożono, żywy inwentarz zabierano siłą, a kobiety poniewierano, najczęściej w gwałtach zbiorowych.

Andrzej Komierowski zamienił sielski Adampol na metropolitalny Kraków. W grodzie Kraka doczekał końca wojny. Czy wrócił wtedy do Komierowa? Jak w swoim dzienniczku opisał pierwsze lata dorosłości i samodzielności?

Dzienniczek z 1942 roku odkrywa przed nami mnóstwo szczegółów z wojennej codzienności młodziutkiego Andrzeja Komierowskiego. Niewiele w niej luksusów, za to sporo pracy fizycznej, nauki i wchodzenia w dorosłość.

Koniec lat 40. i początek 50. to czas oczekiwania na wydarzenie, którego metaforą było przybycie gen. Władysława Andersa do Polski i wyzwolenie kraju spod jarzma radzieckiego zniewolenia. Były premier Wielkiej Brytanii, uczestnik dwóch i częściowo trzeciej konferencji pokojowej, nie do końca chciał się pogodzić z pojałtańskim porządkiem, który oddawał Stalinowi całą Środkową Europę. Już w Poczdamie było wiadomo, że powojenny świat będzie miał tylko dwóch graczy: prezydenta USA i przywódcę ZSRR.

Otwarcie hotelu w Komierowie stanowi wydarzenie bez precedensu w najnowszej historii regionu. I nie chodzi tutaj o metamorfozę pałacu, bo byliśmy już świadkami podobnych przeobrażeń. O wyjątkowości komierowskiego projektu decyduje zaangażowanie rodziny Komierowskich. Bo ile jest takich miejsc w kraju, które stanowią własność jednej i tej samej rodziny od średniowiecza?