Kategoria: Historia

W Świdwiu, około 50 metrów od drogi Sępólno - Więcbork, stoi kamienny głaz. Na nim tablica o treści: „Szer. MO Władysław Mania. Poległ w dniu 21.3.1945 r. śmiercią bohaterską za Polskę Ludową. Cześć jego pamięci”. Mimo że głaz jest wpisany do rejestru miejsc pamięci narodowej, wydarzenie, które upamiętnia, dotąd owiane było tajemnicą, ponieważ zasoby archiwalne w tej sprawie były niejawne. Starsi mieszkańcy wsi twierdzili, że Władysława Manię, który był ich sąsiadem, zamordowali Sowieci. To były jednak tylko ustne przekazy. Dziś wiemy już na pewno, że faktycznie tak było. Władysław Mania został zamordowany przez sowieckich maruderów, ponieważ stanął w obronie gwałconych przez nich mieszkanek Świdwia. Potwierdzają to dokumenty, które Instytut Pamięci Narodowej udostępnił Janowi Mani - synowi Władysława.

Wiecie, kiedy skończył się PRL? W niektórych miejscach wcale się nie skończył. Trwa, wisi sobie na ścianie. I zaskakuje każdego, kto się na niego natknie. Tak właśnie stało się ze mną.

W poprzedniej części była mowa o budynkach, którym się nie poszczęściło. Dzisiaj na odwrót. Opowiem Wam o domu, który otrzymał drugie życie. I o jego niesłychanej historii.

Lato ubiegłego roku. Oblegane jeziora, renesans hamaków, wysyp okularów przeciwsłonecznych i nawał domowych, wiatrakowych jet streamów. I ja – oganiający się od komarów, wycinający korytarze w polach rozpasanej trawy, szukający śladów cywilizacji. Przed Wami pierwsza część opisu podróży po tej części powiatu, której z pewnością nie znacie…

Wilhelm Kruger miał problem. Mimo młodego wieku stał się inwalidą. Na szczęście miejscowy lekarz wysłał go na leczenie do Berlina. Tamtejsi fachowcy pomogli mężczyźnie, a jego przypadek został opisany w literaturze fachowej. A teraz trafia tutaj.

W 885 roku zmarł św. Metody - wraz z nieodłącznym św. Cyrylem postać ikoniczna i fundamentalna dla kulturowego rozwoju Słowiańszczyzny. Tysiąc lat później ks. dr Antoni Wolszlegier, kierownik zakładu dla emerytowanych księży w Zamartem, stanął na czele pomorskiego komitetu organizującego jubileuszową pielgrzymkę do Welehradu, miejsca ściśle związanego z kultem obydwu świętych.

Dokładnie 50 lat temu po długim i żmudnym procesie budowlanym uroczyście oddano do użytku Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Kamieniu. Był to ważny moment we współczesnej historii miasta. Było to spełnienie marzeń ówczesnych władz i oczekiwań mieszkańców. Dzisiaj odsłaniamy kulisy powstania budynku i przypominamy jak rozkwitało życie kulturalne.

Mieli być bracia Szczepańscy, jest Aleksy Janiewicz. Miało być Sępólno, stanęło na Więcborku. Oto krótka historia o tym, że w przepastnym Internecie nie zawsze znajdzie się to, czego się szuka (sic!). Rzadko jednak zostaje się z pustymi rękoma. Czasami w wynikach wyszukiwania znajdziemy nagrodę pocieszenia - niekiedy na tyle ciekawą, że szybko to na niej skupimy całą swoją uwagę.

23 czerwca tego roku minęło 20 lat od chwili, gdy ostatni rozkładowy pociąg przemierzył powiat sępoleński. Historia zatoczyła wówczas koło, cofając nasz region do czasów poprzedzających rok 1894, kiedy to oddano do użytku linię kolejową z Nakła do Chojnic. Co ciekawe, temu ważkiemu wydarzeniu poświęcono ledwie dwa zdania w wydanej w 2010 r. książce ,,Dzieje Sępólna Krajeńskiego”, w rozdziale dotyczącym historii miasta w okresie III RP: ,,Rozwój transportu samochodowego spowodował stopniowe zmniejszanie się znaczenia transportu kolejowego. W 2000 roku zlikwidowano ruch pasażerski na trasie Chojnice - Nakło, ale było to typowe dla komunikacji lokalnej na terenie całego kraju”. Było to faktycznie typowe dla kraju, ale wcale nietypowe dla Europy i - biorąc pod uwagę okoliczności temu towarzyszące - wciąż budzi wiele wątpliwości.

Młode osoby ze wsi mają te same możliwości zrobienia kariery, co ich rówieśnicy z miast. Wyjeżdżają na studia i zostają lekarzami, prawnikami, biznesmenami. Jeśli wykazują się odpowiednimi talentami, mogą otrzymać stypendium lub inną formę wsparcia. Niestety, dawniej sytuacja nie przedstawiała się aż tak dobrze.