Kategoria: Historia

23 czerwca tego roku minęło 20 lat od chwili, gdy ostatni rozkładowy pociąg przemierzył powiat sępoleński. Historia zatoczyła wówczas koło, cofając nasz region do czasów poprzedzających rok 1894, kiedy to oddano do użytku linię kolejową z Nakła do Chojnic. Co ciekawe, temu ważkiemu wydarzeniu poświęcono ledwie dwa zdania w wydanej w 2010 r. książce ,,Dzieje Sępólna Krajeńskiego”, w rozdziale dotyczącym historii miasta w okresie III RP: ,,Rozwój transportu samochodowego spowodował stopniowe zmniejszanie się znaczenia transportu kolejowego. W 2000 roku zlikwidowano ruch pasażerski na trasie Chojnice - Nakło, ale było to typowe dla komunikacji lokalnej na terenie całego kraju”. Było to faktycznie typowe dla kraju, ale wcale nietypowe dla Europy i - biorąc pod uwagę okoliczności temu towarzyszące - wciąż budzi wiele wątpliwości.

Młode osoby ze wsi mają te same możliwości zrobienia kariery, co ich rówieśnicy z miast. Wyjeżdżają na studia i zostają lekarzami, prawnikami, biznesmenami. Jeśli wykazują się odpowiednimi talentami, mogą otrzymać stypendium lub inną formę wsparcia. Niestety, dawniej sytuacja nie przedstawiała się aż tak dobrze.

Miód, pyłek kwiatowy, mleczko pszczele, propolis i ogromny wkład w światowe rolnictwo – komu można to wszystko przypisać? Oczywiście pracowitym owadom z gatunku Apis mellifera. O dobrą kondycję pszczół miodnych - bo to o nich mowa - dbają przede wszystkim pszczelarze. Jednym i drugim poświęcony będzie niniejszy artykuł.

„Wnet wyjść, daleko uchodzić, nierychło wracać” – te zasady walki z epidemią opracowano już wieki temu. Nie straciły one nic ze swojej aktualności. Także dzisiaj odpowiednio wczesna ucieczka z zagrożonego obszaru do miejsca wolnego od patogenu stanowi dobry sposób na wymknięcie się zagrożeniu. Jak to się sprawdzało w przeszłości? Czy istniały jakieś inne sposoby okiełznania epidemii? Dowiemy się z drugiej, ostatniej części historii epidemii na Krajnie.

Nie minął jeszcze pierwszy kwartał, a bez większego ryzyka możemy ogłosić, że bohaterem roku 2020 będzie koronawirus. Pandemia postępuje, patogen pojawia się w coraz to nowych krajach. Dla wielu Polaków inwazja wirusa to zupełnie nowa sytuacja. Przecież w ostatnich dekadach żyliśmy wolni od takich zagrożeń. Ale w przeszłości – i to nawet nie aż tak bardzo odległej – epidemie zdarzały się regularnie, zbierając krwawe żniwo.

W dzisiejszej części prezentujemy przejmowanie powiatu przez oddziały Wojska Polskiego w styczniu 1920 r.

„Komuniści chcieli ich nie tylko zetrzeć z powierzchni ziemi, ale też wymazać z naszej pamięci. Przetrwali tam, gdzie przed nimi pokolenia polskich bohaterów walki o wolność – w pamięci rodzinnej.” – napisał w recenzji do książki Kajetana Rajskiego „Wilczęta. Rozmowy z dziećmi żołnierzy wyklętych” Rafał A. Ziemkiewicz. Czy wszyscy wiemy o kim jest mowa? Czy jeszcze pamiętamy opowieści rodziców? Czy jesteśmy gotowi mówić dzisiaj głośno Cześć i Chwała Żołnierzom Wyklętym - Żołnierzom Niezłomnym - Bohaterom?

Po 123 latach niewoli Polska zaledwie dwadzieścia lat cieszyła się wolnością. Przez dwóch największych sąsiadów została napadnięta. Rozpoczęła się zaplanowana w najdrobniejszych szczegółach gehenna polskich obywateli i likwidacja Polski. Zarówno Niemcom, jak i Rosjanom wystarczał do ataku na Polskę i zbrodni na narodzie polskim tylko jeden powód: że Polska była, a jej obywatele byli Polakami.

Jest w pełni zrozumiałe, że przejęciu krajeńskich miast przez polskie wojsko towarzyszyły duże i często skrajne emocje. Same uroczystości miały podniosły charakter. Dla przykładu: w Więcborku zerwano wtedy kajdany z rąk alegorycznej Polski, natomiast w Sępólnie wojacy wkroczyli do miasta w asyście krzyża i chorągwi. Z kolei w lutym ks. Bruski z Lutowa urządził w Lutówku przedstawienie dla żołnierzy – strażników granicy.

Niebawem będziemy obchodzić setną rocznicę powstania powiatu sępoleńskiego. Główne uroczystości mają mieć miejsce 24 stycznia 2020 r. W dzisiejszej części prezentujemy tło wydarzeń rozgrywających się w 1919 r.